Το παιδί της Αγάπης – Μαρία Τζιρίτα

Ξέρω ότι σας χρωστάω το τρίτο μέρος της Ντισνευπεριπέτειάς μου αλλά θα ήθελα πρώτα να γράψω για ένα βιβλίο που διάβασα.

 

 

Έτσι απλά, τον πέταξαν στο ίδρυμα νεογέννητο μωρό κι ύστερα τον πήγαν πίσω στη φυσική του οικογένεια δυο χρονών παιδάκι. Έτσι απλά, τον έφεραν στην Αθήνα στα τέσσερά του κι ύστερα τον έδωσαν σε ανάδοχη οικογένεια στα δέκα του. Έτσι απλά, τώρα τον φέρνουν πάλι πίσω στο ίδρυμα, δώδεκα χρονών παιδί. Πόσο απλό ακούγεται, μα την αλήθεια! Με τη διαφορά ότι δε μιλάμε για βαλίτσα, αλλά για έναν άνθρωπο, για ένα αθώο παιδί. Η αληθινή ιστορία του Στέλιου και της μοναδικής μητέρας που γνώρισε ποτέ.

 

 

Μερικά παιδιά δεν γεννιόνται τόσο τυχερά ώστε να έχουν γονείς να του παρέχουν όλα όσα χρείαζονται. Αφενός αγάπη και αφετέρου υλικά αγαθά. Περνούν όλη τη ζωή τους στα ιδρύματα, ενώ ορισμένα από αυτά, άλλα τυχερά, άλλα άτυχα, υιοθετούνται από ανάδοχους γονείς. Με το θέμα αυτό ασχολείται η Μαρία Τζιρίτα στο πρώτο, αν δεν κάνω λάθος βιβλίο της, και μας ταξιδεύει στην αληθινή συγκλονιστική ιστορία του μικρού Στέλιου. Ο Στέλιος, γεννήθηκε στη Κέρκυρα έπειτα από μια….παράνομη στιγμή και εξαρχής αποτέλεσε πέτρα σκανδάλου για την οικογένειά του και όχι αιτία για αγάπη κι ευτυχία. Έτσι, μετά τη γέννησή του, οι δικοί του το έστειλαν σ’ ένα ίδρυμα, στο οποίο δουλεύει η Μαρίνα. Η Μαρίνα θα αγαπήσει με όλη την καρδιά της το παιδί αυτό, και θα του δώσει την αγάπη που δεν έλαβε ποτέ από την δική του οικογένεια. Λίγο καιρό μετά όμως, το ίδρυμα πρέπει να κλείσει, και ο Στέλιος επιστρέφει στο σπίτι του όπου θα ζήσει πολύ τραγικές στιγμές, που θα τραυματίσουν ανεξίτηλα τη ψυχούλα και το μυαλό του. Λιγο καιρό μετά, η οικογένειά του αποφασίζει να τον επιστρέψει στο ίδρυμα που έχει πια ως έδρα του την Αθήνα. Εκεί θα ξαναβρεί τη Μαρίνα και θα συνεχίσει τη ζωή του.  Άλλα κεντρικά πρόσωπα, είναι η Ελένη, η θεία του μικρού Στελιου, ο Άγγελος, ο γιος της Μαρίνας που ζηλεύει και νομίζει πως το «ξένο» παιδί μονοπωλεί την αγάπη της μαμάς του, και τέλος  ο Αλέκος που για χρόνια είναι ερωτευμένος με τη Μαρίνα. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να αναφέρω κάτι άλλο παρά να σας προτείνω να το διαβάσετέ μόνοι σας. Η Μαρία Τζιρίτα γράφει πολύ απλά, και κατανοητά, και μας μεταφέρει τα συναισθήματα των ηρώων … ατόφια!!! Εγώ προσωπικά το έβγαλα σε 2 ημέρες. ΑΠολαύστε το!!!!!

το blog της Μαρίας μπορείτε να το δείτε εδώ: http://mariatzirita.psichogios.gr ενώ στο facebook μπορείτε να δείτε και το profile της!!! Εγώ προσωπικά απολαμβάνω την επικοινωνία μαζί της γιατί είναι ένας πολύ γλυκός άνθρωπος και σύντομα θα έχω τη χαρά να την γνωρίσω και από κοντά!!!

Παιχνιδάκι

Η Διηανειρούλα μου με κάλεσε σε ένα παιχνίδι που μου αρέσει ιδιαίτερα..Υπάρχουν κάποιες ερωτήσεις που περιμένουν απαντήσεις…

1. Όνομα: Μαρία
2. Γενέθλια: 17-7 
3. Ζώδιο: Καρκίνος
4. Χρώμα μαλλιών: Καστανά
5. Χρώμα ματιών: Πράσινα

6. Έχεις ερωτευτεί ποτέ? Ναι.
7. Είδος μουσικής που ακούς: Μόνο Ελληνικά
8. Χαρακτήρας Disney/Warner Bross: Πινόκιο (γιατί οι μεγάλοι έρωτες δεν ξεπερνιούνται:P)
9. Ποιος φίλος/φίλη σου μένει πιο μακριά? Διηάνειρα (Γαλλία)10. Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις: Γαμώτο πρέπει να σηκωθώ τώρα ε? Να έχω κανένα μαιλ σήμερα???

11. Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι: Κινητό και walkman (minidisc)
12. Τί έχεις στον τοίχο σου? Πίνακες και φωτογραφίες
13. Τί έχεις κάτω απ’ το κρεβάτι σου? Τα παπούτσια μου όταν βαριέμαι να τα μαζέψω (μουακακκα)
14. Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τί θα έκανες? την προσευχή μου!!!!!
15. Αγαπημένος αριθμός: δεν έχω
16. Αγαπημένο όνομα: Κατερίνα (η μαμά μου, η ξαδέρφη μου, η φίλη μου, η αγαπημένη μου τραγουδίστρια κλπ)
17. Τα χόμπι σου: Μουσική,διάβασμα, υπολογιστές
18. Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα? Νέα Υόρκη
19. Μια ευχή για το μέλλον: Υγεία,αγάπη και πολλούς φίλους (αυτούς που έχω τώρα κι ακόμα περισσότερους)
20. Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες? Δεν νομίζω ότι θα το έκανα. Είμαι πολύ καλά τώρα
21. Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου: το κινητό μου..
22. Αγαπημένο λουλούδι: Τουλίπα
23. Αγαπημένη σειρά: Οne Tree Hill, grey`s anatomy Desperate housewives Kyle XY
24. Αγαπημένη ταινία: Sound of Music
25. Αγαπημένο τραγούδι: Απόψε Θεέ μου άναψε τ’ αστέρια-Καίτη Γαρμπή

26. Aγαπημένο βιβλίο: Bαλς με δώδεκα θεούς της Λένας Μαντά
27. Αγαπημένο ζώο: Άλογο,δελφίνι
28. Αγαπημένο ρούχο: το τζινάκι μου..
29. Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα: Μουσική: Καίτη Γαρμπή, Σινεμά: Τζούλι Άντριους

31. Αγαπημένο φαγητό: Γεμιστούλια της μαμάς μου!!!(Μιαμ μιαμ μιαμ)
32. Με ποιον χαρακτήρα από cartoon (Disney, WB, comics) ταυτίζεσαι? Ωραία Κοιμωμένη
33. Κακή συνήθεια: Ξενυχτάω πολύ. Περνάω πάρα πολλές ώρες με το pc και το κινητό. Είμαι λίγο αναβλητική και ακατάστατη… θέλετε κι άλλα???

34. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει: Συμβιβάζομαι εύκολα
35. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει: Αγχώνομαι εύκολα 
36. Συνηθισμένη ατάκα: Σιγά κοπελιά!!!!
37. Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις: Δημοσιογράφος, συγγραφέας. 
38. Μεγαλύτερος φόβος: η μοναξιά και η απώλεια
39. Η καλύτερη pizza: Σπέσιαλ από το κλασσικό (μαγαζί στην Τρίπολη)
40. Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι…: καλά αλλά νομίζω πως αν δεν είχα το κατάλληλο σπίτι δεν θα μπορούσα να έχω κατοικίδιο.

Προσκαλώ στο παιχνίδι όποιον δεν το έχει παίξει.(έχω χαθεί λίγο από τα δρώμενα)

Ένας Κόσμος Μαγικός…. part 2

Μέρα ΔεύτερηΚατεβήκαμε για το πρωινό μας, στις 8 τα ξημερώματα(!!!) στο υπέροχο μεγάλο σαλόνι του ξενοδοχείου που προανέφερα. Αφού φάγαμε καλααααα 😛 πήγαμε να δουμε τον Γουίνι και ξεκινήσαμε άλλη μια περιπέτεια στον παιδικό μας κόσμο. Καταρχήν ξεκινήσαμε με  την Discovery Land Που ειναι η χώρα των ανακαλύψεων ας πουμε. Εκεί, παίξαμε laser-πόλεμο με τον μπαζ και αναθεμάτιζα τα καταραμένα laserakia που με δυσκόλευαν στο να στοχεύσω σωστά και φυσικά τα ξαδέρφια μου με σκίσανε!!!! Έπειτα, πήγαν και ανέβηκαν στο space mountain όπου εγώ φυσικά ουτε που το τόλμησα γιατί κάτι έγραφε για «προσοχή στην πλάτη σας» και δεν ήθελα να μου ξεχαρβαλωθεί τίποτα και να τρέχω το δύστυχο!!!! Τους περίμενα λοιπόν έξω από το κτίριο του παιχνιδιού κι εκεί είδα ένα σκηνικό που με έκανε να λυθώ πραγματικά στα γέλια. Ήταν μια μαμά με το παιδάκι της που το είχε στο καροτσάκι του . Στο πίσω μέρος του καροτσιού είχε ακουμπήσει μια τσάντα που φαίνεται ήταν πολύ βαριά. Κάποια στιγμή, κάπου σκοντάφτει, αφήνει το καρότσι, αυτό γέρνει προς τα πίσω, και βλέπουμε το παιδάκι που δεν ήταν για κακή του τύχη δεμένο, να εκσφενδονίζεται προς τα πίσω και να τρώει τα μούτρα του το δόλιο. Κυρία όμως η μικρή: Σηκώθηκε όρθια, σκούπισε τα γονατάκια της από τα χώματα, και πήγε και κάθισε στο καροτσάκι της που στο μεταξύ το είχε σηκώσει ο μπαμπάς. Μιλάμε χτυπιόμουν στα γέλια και ειδικά με την πανικόβλητη μαμά που το κοιτούσε αν χτύπησε πουθενά, ενώ εκείνο είχε παραμείνει ατάραχο. Στη συνέχεια η παρέα μου, κατευθύνθηκε προς την υπέροχη Fantasyland που είναι και η αγαπημένη μου. Η χώρα της φαντασίας και των παραμυθιών ήταν εκεί μπροστά μου και αδημονούσα να συναντήσω τους αγαπημένους μου ήρωες. Πρώτα πρώτα περπατήσαμε ανάμεσα στο τεράστιο κάστρο της Ωραίας Κοιμωμένης (ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΞΑΔΕΡΦΟΥΛΑ) και απολαύσαμε τα τόσο λεπτομερή και όμορφα σπιτάκια με τα λουλούδια τους και τα όμορφα σκαλιστά παράθυρα και πορτούλες. Πρώτη στάση μας μετά από το κάστρο ήταν το σπιτάκι της Χιονάτης με τους 7 νάνους. Ένα μικρό τρενάκι μας ταξίδεψε στο κόσμο του παραμυθιού και συναντήσαμε από κοντά την μικρή άτυχη πριγκίπισσα και τους λιλιπούτειους φίλους της καθώς και την κακιά μάγισσα που κάποια στιγμή με τρομοκράτησε η σκύλα!!! :P Έπειτα αφού βγήκαμε από το σπιτάκι πραγματικά εντυπωσιασμένοι από το προσεγμένο αυτό δημιούργημα, και αφού όπως πολύ σωστά παρατήρησε η ξαδέρφη μου πως πραγματικά αυτό δεν ήταν για πολύ μικρά παιδάκια, αφού σε ορισμένα σημεία ακόμα κι εμείς τρομάξαμε, κατευθυνθήκαμε για τις κούπες του τσαγιού, που προέρχεται από το παραμύθι της Αλίκης στη Χώρα των θαυμάτων!! Εκεί , μπήκαμε σε κάτι τεράστιες κούπες οι οποίες όχι μόνο γυρνούσαν πάνω στην πίστα αλλά και γύρω από έναν άξονα, και τις περιστρέφαμε εμείς με μια ρόδα! Δεν θα ξεχάσω όταν σταμάτησε που το κεφάλι μου γυρνούσε ακόμα και λέω στο ξαδερφό μου: «Μάκη, σταματήσαμε η γυρνάμε ακόμα??» «Στάματησαμε» « Ε μάλλον μόνο εγώ γυρνάω ακόμα!!!»Συνέχεια στη βολτα μας είχε το σπιτάκι του Πινόκιο. Εδώ να αναφέρω ότι ο Πινόκιο ήταν ανέκαθεν ο μεγάλος μου έρωτας αλλά στην Disneyland με πλήγωσε θανάσιμα και τον χώρισα!!! Μα να μην μου δώσει καμία σημασία!?? Όπως είπε και η φίλη μου η Λένα είναι αλήτης!!!!  Μετά από μια διαφωνία μαζί της για το αν θα έπρεπε να κλέψω η όχι τον πρίγκιπα της ωραίας κοιμωμένης (αφού αυτή κοιμάται του καλού καιρού) τελικά αποφάσισα να τους παρατήσω και τους δύο και να ζήσω ελεύθερο πουλί και όχι..κορόιδο στο κλουβί!!!:PPPP Μετά το ταξίδι μας στο παραμύθι του Πινόκιο έπρεπε να γεμίσουμε και τα στομαχάκια μας γιατί… νηστικό αρκούδι δεν χορεύει!! Έτσι πήγαμε σε ένα  όμορφο εστιατόριο, με μπουφέ. Φαινόταν παραδοσιακό, υποπτεύομαι Γαλλικό γιατί το φαγητό τους Γαλλικό ήταν. Ηπιαμε και σαμπάνια και φάγαμε και τα γλυκάκια μας και συνεχίσαμε να λιωνουμε τις σόλες των παπουτσιών μας και να μας δημιουργούμε κάλους!!!!!! Συνέχεια στην…..περιπέτειά μας είχε η Adventureland, η χώρα της περιπέτειας, του Αλαντίν, του Indiana Jones και των πειρατών του Κάπτεν Κουκ!!! Εκεί δεν είχα και πολλές αντοχές, ενώ τα ξαδέρφια μου μπήκαν στο τρενάκι του Indiana μιας και σ’ εμένα δεν επιτρεπόταν λόγω ύψους (ά ρε μάνα, γιατί με γέννησες σε μπουκαλάκι?????) Έπειτα, μην αντέχοντας άλλο το περπάτημα κατευθυνθήκαμε για το ξενοδοχείο μας. Εκεί εγώ με την Κατερίνα είχαμε την φαεινή ιδέα να δοκιμάσουμε την θερμαινόμενη πισίνα του ξενοδοχείου. Αφού μετά από πολλά παρακάλια πείσαμε τον Μάκη (όχι τον Τριανταφυλλόπουλο) να μας ακολουθήσει, φορέσαμε τα μαγιουδάκια μας, κι από πάνω…. Πιτζάμες ή φόρμες και πουλόβερ εγώ (!!!) και ψάξαμε να βρούμε την πισίνα. Ελάτε όμως που όχι μόνο για να τη βρεις έπρεπε να κάνεις ολοοοκληρο ταξίδι, αλλά μάλιστα ήταν εκτός του ξενοδοχείου, σ’ένα ξύλινο σπιτάκι ας το πούμε. Καλά το τι πανζουρλισμός γινόταν δεν μπορείτε να φανταστείτε!!!! Λες και ήταν καλοκαίρι, οι πάντες μέσα στη πισίνα. Πολλά πιτσιρίκια να πλατσουρίζουν, να μας κάνουν λούτσα (και να μας σπάνε και τα νεύρα για του λόγου το αληθές!!!!) και να κατεβαίνουν από την μεγάλη νεροτσουλήθρα!!!! Λιγο αργότερα εμείς οι τρεις αποφασίσαμε να τιμήσουμε και το τζακούζι!! Θεε μου τι απόλαυση ήταν αυτή!!!! Καυτό νερό, και ανα ένα τέταρτο είχαμε και…μπουρμπουλήθρες. Εγώ με την Κατερίνα να μην ξεκολλάμε από μέσα, ο δόλιος ο Μάκης να μας παρακαλάει να τον λυπηθουμε και να έχει τουρτουρίσει ολόκληρος!!!! Τελικά, γύρω στη .. μια ώρα μετά, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο δωμάτιό μας, και εκεί φαγαμε την μεγαλύτερη ψυχρολουσία. Για να βγούμε από το τζακούζι..έπρεπε πρώτα να πέσουμε στην Πισίνα !!!!!! που παρόλο που δεν ήταν πολύ παγωμένη, η διαφορά θερμοκρασίας μας έκανε να ξεπαγιάσουμε για τα καλά!!!! Αφού επιστρέψαμε στο δωμάτιο και έκανα ένα μπάνιο, κατεβήκαμε, και αφού ήπιαμε ένα υπέροχο κοκταίλ στο lobby του ξενοδοχείου, φάγαμε σε ένα πολύ όμορφο εστιατόριο, μέσα στο hotel κι αυτό, που είχε συνδυασμό self service (τα ορεκτικά και τα γλυκά) και κανονικής παραγγελίας. Φάγαμε steaks  και hamburger και φυσικά ανελιπώς το γλυκάκι  μας!!!! :PPP Έτσι με μια γερή δόση ύπνου, τελείωσε και η δεύτερη μέρα μας στην Disneyland. Έπεται συνέχεια….

Ένας Κόσμος Μαγικός…. part 1

Από παιδάκι ήθελα να επισκεφθώ κάποια στιγμή τη χώρα του Μικυ Μάους! Πάντα ήξερα όλους τους ήρωες του Disney και παρακολουθούσα τα σχετικά δρώμενα. Είχα μάθεια απέξω όλο το χάρτη της Disneyland και λειτουργούσα σαν GPS για τα ξαδερφάκια μου που απήυδησαν πια με τις….γνώσεις μου:»Από δώ η FantasyLand, από εκεί η DiscoveryLand, απο κεί….» «Καλά που τα ξέρεις όλα???» «Τα χει μελετήσει παιδί μου αυτή.. τα χει σπουδάσει!!!!»

Κι επιτέλους η στιγμή έφτασε. Μαζί με τα ξαδέρφια μου, Μάκη και Κατερίνα, αποφασίσαμε να πραγματοποιήσουμε επιτέλους το πολυπόθητο ταξίδι στον μαγικό κόσμο του Disney και της… παλιοπαρέας του. Η πτηση μας καθορίστηκε για 14 Μαρτίου 2008 και ώρα 7 παρά 10 τα ξημερώματα. Εξυπακούεται ότι εγώ με το Μάκη δεν κλείσαμε μάτι όλη τη νύχτα… εκτός από μια ώρα, και καθόμασταν μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα και παίζαμε μπιρίμπες και ονειρεύομασταν…. βεράντες με μπάρμπεκιου που τελικά δεν μας κάθισαν κιόλας (ξέρει αυτός) 😛

Μέρα Πρώτη

Η πτήση μας ήταν πολύ ευχάριστη. Και το βιβλίο μας το διαβάσαμε, και τον ύπνο μας τον πήραμε, και το πρωινό μας το φάγαμε (εγώ τα σαλαμάκια, η Κατερινα το γιαουρτάκι με το μέλι, και ο δόλιος ο Μάκης έμεινε να μας κοιτά απορημένος. Δεν θυμάμαι αν ακούμπησε τελικά κάτι!). Φτάσαμε στο αεροδρόμιο και ψάξαμε να βρουμε το λεωφορείο που θα μας πήγαινε στη Disneyland! Δεν άργησε πολύ και 45 λεπτά αργότερα βρισκόμασταν στην είσοδο του ξενοδοχειου. Το Ξενοδοχείο μας λεγόταν Sequoia Lodge Ηotel και ήταν σαν ένα τεράστιο καταφύγιο. Ξύλινο, με καουμπόικες πινελιές και πολύ πολύ πράσινο. Είχε ένα τεράστιο σαλόνι-μπαρ, με ένα υπέροχο μεγάλο τζάκι όπου παίρναμε το πρωινό μας αλλά και το ποτό μας μια δυο φορές, είχε 2 μεγάλα εστιατόρια, κι ένα μικρό χώρο για τα πιτσιρίκια που τα επισκέπτονταν κατά καιρούς οι γνωστοί Ήρωες του Ντίσνει και ζωγράφιζαν μαζί τους ή έβγαζαν φωτογραφίες. Μαζί μ’ εμάς έφτασε δεκάδες κοσμου. Το δωμάτιο αλήθεια είναι ότι δεν μας ενθουσίασε και τόσο εκτός από τα 2 διπλά κρεβάτια που μας φιλοξένησαν πολύ ζεστά στις αγκαλιές τους. Παρ’ολα αυτά δεν πτοηθήκαμε καθόλου!!! Αφού τακτοποιηθήκαμε στο δωματιό μας ξεκινήσαμε για την μεγάλη μας… περιπέτεια.

Θέε μου τι ήταν αυτό που αντίκρυσα μόλις πέρασα την μεγάλη είσοδο. Ένας ξεχωριστός κοσμος, μια διαφορετική πραγματικότητα, σαν να βρισκόσουν σε μια άλλη διάσταση του χωροχρόνου. Έβλεπες κόσμο από κάθε μεριά , της Ευρώπης κυρίως, να γίνονται ξανά παιδιά για χάρη του Μίκυ Μάους, να γελάνε να τρέχουν, να χορεύουν στους ρυθμούς της μουσικής που ακουγόταν σε όλη την περιοχή. Ξεκινήσαμε την επίσκεψή μας με μια βόλτα με το τρενάκι που γυρνούσε όλες τις «χώρες». Απέναντι μου στο βαγονι καθόταν ένα πιτσιρίκι, Ισπανάκι πρέπει να ήταν, μαζί με τους γονείς του που προσπαθούσε κιόλας να μου εξηγήσει τι βλέπουμε!!Απίστευτο ήταν!εγώ φυσικά γρι δεν καταλάβαινα αλλά κατά τη γνώμη του ήταν λεπτομέρειες αυτά!! 😛

Κατεβήκαμε στην Frontierland που ήταν η χώρα των καουμπόϊδων. Εκεί καθίσαμε λίγο να φάμε σ’ ένα…. σταύλο να το πω; σαν σταύλος ήταν πάντως. Είχε hamburger και άλλου είδους παρόμοια πιάτα, με καουμπόικες γεύσεις. Νοστιμότατα δεν έχω να τους προσάψω τίποτα. Έπειτα, ναι αμέσως μετά το φαγητό, γιατί νηστικό αρκούδι δεν χορεύει αγάπες μου, μπήκαμε στο πρώτο τρενάκι που βρήκαμε, το Big Thunder Mountain. Πρώτη φορά στη ζωή μου έκανα τέτοιο πράγμα. είχα γαντζωθεί από το προστατευτικό μπροστά μου, το τρενάκι έκανε ελιγμους, κατηφόρες με μεγάλη ταχύτητα γύρω από ενα βουνό, κι εγώ τσίριζα: «Μαμα μου μαμα μου μαμά μου μαμά μουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ». Φοβερή αίσθηση, και πρωτόγνωρη . Ο φόβος και η αδρεναλίνη στα ύψη. Περιττό να σας πω βέβαια ότι ανεβήκαμε και δεύτερη φορά!!!! Έπειτα πήγαμε στο Σπίτι του τρόμου!!! Εκεί, μπαίνεις σε μια έπαυλη και σε βάζουν σε ένα τρενάκι και σε περιτρυγιρίζουν στο σπίτι . ΒΛέπεις φαντάσματα, νεκροκεφαλές, πεθαμενες νύφες να χορεύουν και άλλα τέτοια….γλυκά 😛 και δν μπόρεσα να μην θαυμάσω τα φανταστικά εφέ τους.

Συνέχεια είχε βολτούλα στην Ντίσνευλαντ και παρακολούθηση της παρέλασης. Εδώ και αν ήταν μια μαγεία. Όλοι οι ήρωες μια παρέα, να περπατάνε να χορεύουν να πειράζουν τα παιδάκια που άλλα έδειχναν να εκνευρίζονται κι άλλα να το απολαμβάνουν. Άρματα τυλιγμένα με μια πανδαισία χρωμάτων, αναπαρίσταναν σκηνικά από τις ταινείες του γνωστού δημιουργού και η υπέροχη μουσική, τα συνόδευε και μας ξεσήκωνε. ο μίκυ η μίνι ο ντοναλντ ο γκούφυ, ο πλούτο, οι τσιπ και ντεηλ η αλίκη στη χώρα των θαυμάτων,ο πολυαγαπημένος μου Πινόκιο, Ο Γουντι και ο Μπαζ από το Toy Story, ο Γουίνι το αρκουδάκι με την παρέα του, ο Πητερ Παν με τον Κάπταιν Κουκ, η αγαπημένη μου Μαίρη Πόππινς με τα πιγκουινάκια της, αλλά και κακές μάγισσες, δράκοι πριγκίπισσες, ο Αλαντίν, ο Βασιλιάς των Λιονταριών , Ο Μπαλού με τον Μόγλη, η Άριελ, συμμετείχαν στην μαγική αυτή παρέλαση, και μας μετέφεραν δεκαετίες πίσω, όπου πιτσιρίκια, στηνόμασταν μπροστά από το χαζοκούτι για να τους θαυμάσουμε και να μας ταξιδέψουν στους δικούς τους κόσμους. Κόσμους γεμάτους αθωότητα που κανένας μεγάλος δεν μπορούσε να παραβιάσει εκτός από εκείνους που είχαν την δυνατότητα να γίνονται παιδιά μαζι μας. Μετά το τέλος της παρέλασης, πτώματα ορθά πια, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε. Το απόγευμα είχε Buffalo Bill Show!!!! Καουμπόιδες και ινδιάνοι, άλογα, βίσωνες και βουβάλια, συνέθεσαν μπροστά στα μάτια μας τη δική τους ιστορία. Μπήκαμε σε μια τεράστια αρένα, όπου μας έδωσαν καουμπόικα καπέλα, που πάνω είχαν χρωματιστές κορδέλες. Ανάλογα με το χρώμα της, καθόμασταν σε μια θέση της αρένας. Μας σέρβιραν μπύρα η κοκα κόλα, και μετά καουμπόικο φαγητό, δηλαδή φασόλια, μετά κοτόπουλο και λουκάνικα με σάλτσα τσίλι, ψητές πατάτες και καλαμπόκι , ενώ το μενού περιλαμβανε εκτός από καφέ (μόνο στο χρώμα η αλήθεια είναι) και υπέροχο γλυκό, καυτή μηλόπιτα με μια μπάλα παγωτό!!!!! Έπειτα, χορτασμένοι και χαρούμενοι επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας να απλώσουμε τα έρμα ποδαράκια μας που είχαν αρχίσει να διαμαρτυρονται εντόνως, και με το δίκιο τους!!!!!

Η συνέχεια αύριο και σύντομα θα έχετε και φωτός!!!!!

Πες το μ’ενα …. τραγουδι

Σ’ αυτό το παιχνιδάκι με κάλεσε η φίλη μου η Αννούλα και πρέπει να γραψω με πιο τραγούδι θα ελεγα σε καποιον «σε αγαπάω!»

Οι κανόνες του παιχνιδιού:

1. Διαλέγεις ένα ή δυο τραγούδια με τα οποία θα έλεγες το σ’ αγαπώ (Σ’ αγαπάω είπαμε!) στον-ην σύντροφο σου ή κάποιον-α που σε ενδιαφέρει.
2. Σε περίπτωση που επιλέξεις δύο κομμάτια, απαραιτήτως το ένα θα πρέπει να έχει αντρικά και το άλλο γυναικεία φωνητικά.
3. Δεν υπάρχει περιορισμός ανάμεσα σε σόλο καλλιτέχνες ή γκρουπ. Επιλέγετε ότι σας εκφράζει περισσότερο.

 Επειδή ούτε κι εγώ έχω προς το παρόν έχω κάποιον να με ενδιαφέρει ωστε να του το αφιερώσω, θα αφιερώσω τα τραγούδια Φύλακας Άγγελος του Γιάννη Κότσιρα, και Δώρο Θεού της Καίτης Γαρμπή, στους δικούς μου φύλακες άγγελους. Καταρχήν στους γονείς μου που είναι το δικό μου δώρο θεού , έπειτα στις φίλες μου Κατερίνα, Μαρίνες, Δώρα, Βάλια και Γιάννα, στις θείες μου Αντωνία, Δέσποινα, Άννα και σε πολύ καλούς φίλους από Τρίπολη καθώς και σε μετρημένους στα δάχτυλα συγγενείς, που τους έιχα πάντα στο πλευρό μου σε κάθε σταθμό της ζωής μου!!! Δεν ξέρω ποιοι από εσάς το παίξατε και ποιοι όχι αλλά αφήνω την πρόσκληση ανοιχτή!!!

[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=n_9sn4D8H7Y%5D 

 Φύλακας Άγγελος

Όταν θα νιώθεις μοναξιά
όταν το σπίτι θα ‘ναι άδειο
θα ‘χεις εμένα συντροφιά
και θα σου δίνω εγώ κουράγιο

Όταν μαυρίζει ο ουρανός
όταν παγώνει η αγκαλιά σου
κι όταν σε πνίγει ένας λυγμός
εγώ θα έρχομαι κοντά σου

Μονάχα εσύ να ‘σαι καλά
μη δω στα μάτια σου ούτε δάκρυ
μπορεί να ζούμε χωριστά
μα τότε ζήσαμε μια αγάπη

Να ‘σαι κορίτσι μου καλά
κι όταν ζητάς τον άνθρωπό σου
θα είμαι κάπου εκεί κοντά
ο φύλακας ο άγγελός σου

Αν σου ραγίζει την καρδιά
κι αν μόνη θέλει να σ’ αφήσει
πες του πως κάποιος μια φορά
αληθινά σ’ είχε αγαπήσει

Μονάχα εσύ να ‘σαι καλά
μη δω στα μάτια σου ούτε δάκρυ
μπορεί να ζούμε χωριστά
μα τότε ζήσαμε μια αγάπη

Να ‘σαι κορίτσι μου καλά
κι όταν ζητάς τον άνθρωπό σου
θα είμαι κάπου εκεί κοντά
ο φύλακας ο άγγελός σου

[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=5uEmicOJlOA%5D   Δώρο ΘεούΠάντα έβρισκες το τρόπο
Και δεν άφηνες να είναι
Τα μάτια μου θλιμμένα
Όπως σήμερα που βρήκα
τριαντάφυλλα σε όλο
το σπίτι σκορπισμένα

Πάντα έβρισκες το τρόπο
Να μου δείχνεις νύχτα μέρα
Πως για σένανε θα είμαι
και το άλφα και το ωμέγα
Πάντα έβρισκες το τρόπο
Να μου δείχνεις νύχτα μέρα
Πως για σένανε θα είμαι
και το άλφα και το ωμέγα

Δώρο θεού για μένα
Είσαι στη ζωή μου
Είσαι παντού στο σώμα
Αίμα μέσα στο κορμί μου
Δώρο θεού για μένα
Να σε συναντήσω
Πες μου αυτό το δώρο
Δεν θα μου το πάρεις πίσω

Πάντα ήξερες τι θέλω
Και δεν δίστασες τα πάντα
Για μένα να διαλέξεις
Πάντα έχεις ένα λόγο
Και τα δυνατά μοναχά
Για μένα να τα αντέξεις

Πάντα έβρισκες το τρόπο
Να μου δείχνεις νύχτα μέρα
Πως για σένανε θα είμαι
Και το άλφα και το ωμέγα
Πάντα έβρισκες το τρόπο
Να μου δείχνεις νύχτα μέρα
Πως για σένανε θα είμαι
Και το άλφα και το ωμέγα

Δώρο θεού για μένα
Είσαι στη ζωή μου
Είσαι παντού στο σώμα
Αίμα μέσα στο κορμί μου
Δώρο θεού για μένα
Να σε συναντήσω
Πες μου αυτό το δώρο
Δεν θα μου το πάρεις πίσω

Απόκριες

Τι λέξεις μας έρχονται στο μυαλό όταν ακούμε τη λέξη απόκριες; Καρναβάλι, μάσκα, μασκαράς, κομφετί και σερπαντίνες είναι οι βασικές «έννοιες» που καταλαμβάνουν το νου με το άκουσμα της λέξης. Πάντα μου άρεσαν οι απόκριες χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι μια γιορτή που την περιμενω με ιδιαίτερη προσμονή. ΓΙα μένα τις σηματοδοτεί η τσικνοπέμπτη. Πάντα ήταν ευκαιρία να μαζευτούμε με καλούς φίλους, και δεν θα ξεχάσω ποτέ, μια χρονιά, που είχα κάποια προβλήματα υγείας και οι γονείς μου μαζί με τους θείους μάζεψαν πολλούς καλούς φίλους να γιορτάσουμε όλοι μαζί. Μαζευτήκαμε λοιπόν 7 οικογένειες και διασκεδάσαμε με την ψυχή μας. Παρά τα προβλήματα υγείας δεν θα ξεχάσω ποτέ τα γέλια, το γλέντι, τις νόστιμες μπριζόλες αλλά και το απόλυτο ξενέρωμα όταν ο «κακός» της γειτονιάς έφερε την αστυνομία να μας…μαζέψει 😛 Τελικά η μιζέρια όντως χτυπά τον άνθρωπο στον εγκέφαλο .

Όταν ήμουν πιο μικρή, επιβαλλόταν να περνάμε τις Απόκριες στο χωριό με γιαγιάδες και παππούδες κάτι που τα τελευταία χρόνια δόξα στο Θεό αποφεύγουμε. Τότε όμως μας άρεσε. Πιτσιρίκια ξεχυνόμασταν με τα δυο μικρότερα ξαδέρφια μου και τη θεία μας στους δρόμους ντυμένα, με σερπαντίνες και κομφετί στο δρομο και χαλούσαμε το κοσμο. Το τι ηλίθια στολή είχα φορέσει πάνω μου δεν λέγεται. Έχω πολλά χρονια να ντυθώ και γενικότερα έχω μια φοβία με τους μασκαρεμένους ειδικά όταν δεν γνωρίζω ποιος είναι από πίσω. Ίσως επειδή με φοβίζει το άγνωστο. Οι γονείς μου σπάνια ντύνονταν, αλλά πάντα ντύνονταν οι φίλοι στη γειτονιά και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Είχα δεί απίστευτες στολές που τις σκαρφιζόταν με μεράκι, μια καλή φίλη και γειτόνισσα που το μάτι και το χέρι της πιάνουν απίστευτα και φτιάχνει μοναδικές δημιουργίες.

Την Καθαρά Δευτέρα τώρα δεν ακολουθούσαμε καμιά ιδιάιτερη παράδοση. Βολτούλες με φίλους, η καθιερωμένη νηστεία, αλλά ελάχιστες φορές πέταξα χαρταετό, ή μάλλον πρσοπάθησα γιατί ποτέ δεν τα κατάφερα να τον σηκώσω τον ρημαδιασμένο!!!

Φέτος τα πράγματα είναι ήρεμα αλλά όμορφα. Θα βγούμε αύριο μεσημέρι οικογενειακά και με πολύ καλούς φίλους να πάμε για φαγητό σε ένα κοντινό χωριό, το μεσημερί θα παρακολουθήσουμε το καρναβάλι της Τρίπολης (δεν θέλω σχόλια παρακαλώ :P) και το βράδυ θα βγω με την ξαδερφούλα μου που θα με επισκεφθεί.

Εύχομαι σε όλους σας να περάσετε το καλύτερο τριήμερο της ζωής σας και να σας γεμίσει με μοναδικές και αξέχαστες αναμνήσεις

Καλή Σαρακοστή

Το πρώτο τατουάζ ματιού.

Ο Πόλι Ανστόπαμπλ από τον Καναδά είναι ο πρώτος εθελοντής και λάτρης του body-art που δέχτηκε να υποβληθεί σε αυτή την ανατριχιαστική διαδικασία.

Χρειάστηκαν σαράντα ενέσεις στο βολβό του ματιού μέχρι ο Πόλι να αποκτήσει επιτέλους το πολυπόθητο μπλε τατουάζ στο μάτι. Με το πέρας της διαδικασίας, ο ομολογουμένως γενναίος Πόλι δήλωσε πως είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στην ομάδα που του έκανε το τατουάζ αλλά επεσήμανε πως δεν θα πρέπει να επιχειρήσει κανείς να το κάνει σπίτι μόνος του.

«Η διαδικασία έγινε μετά από εκτενή έρευνα και πολύ ψάξιμο, από ανθρώπους που γνώριζαν πολύ καλά τους κινδύνους και τις ενδεχόμενες επιπλοκές ενός τέτοιου εγχειρήματος. Μην επιχειρήσει να το κάνει κανείς όμως μόνος του. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και μπορεί να χάσει ακόμα και την όρασή του. Ακόμα και εγώ, που τόλμησα να το κάνω, δεν ξέρω αν τελικά θα επουλωθεί το μάτι μου ή αν θα τυφλωθώ.»

Εμείς, τη μόνη εύλογη απορία που έχουμε είναι «τι στο καλό είχε στο …μελάνι του;»

Από http://news.pathfinder.gr/misc/461497.html

Αν είναι δυνατόν δηλαδή!!!!! Δεν έχω κάτι με τα τατουάζ, δεν θα έκανα ποτέ βέβαια, αλλά αν είναι καλαίσθητα μ’αρέσουν!! Αλλά στο μάτι???? Δηλαδή έλεος! Διαπιστώνω ότι ο μαζοχισμός του κόσμου αυξάνεται καθημερινά, και το χειρότερο; Η επιστήμη συναινεί κι από πάνω!!!!

Τι να πω! Άντε βρε, του χρόνου τατουάζ και κάτω από τα νύχια!!

Bloggo-Παιχνίδια

Λοιπόν τώρα θα απαντήσω σε όσα μπλογκοπαιχνίδια βρω στα blogs των φίλων μου που έχω πόσο καιρό να μπώ

Bloggoπαίχνιδο πρώτο

Καταρχήν η φίλη μου Διηάνειρα με κάλεσε σ’ ένα βιβλιοπαιχνίδι

οι κανόνες είναι οι εξής:

1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.

2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).

3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.

4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).

5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

Το βιβλίο που εντελώς τυχαία έχω δίπλα μου είναι το «Εκείνη η στιγμή» του ΓΙώργου Πολυράκη και είναι καταπληκτικό

αντιγραφω λοιπόν:

Όταν η Νατάσα ανέβηκε στο σπίτι της, έβγαλε από την τσάντα της το τριαντάφυλλο που της είχε δώσει ο Μάριος.Είχε μαραθεί, μα δεν του είχε πέσει κανενα φύλλο.Η κοπέλα άνοιξε ένα μεγάλο άλμπουμ με φωτογραφίες από την Αγγλία.

Bloggoπαίχνιδο δεύτερο

Το δεύτερο είναι πάλι απο το blogg της Διηάνειρούλας μου και λέει να γράψουμε για το αγαπημένο μας ποιήμα. Σιχαίνομαι την ποίηση, ποτέ δεν κατάφερα να διαβάσω ποιήμα εκτός από ένα που με άγγιξε πραγματικά. Η «σονάτα του σεληνόφωτος» του αείμνηστου Γιάννη Ρίτσου. Επειδή δεν έχω εδώ το βιβλίο θα σας γράψω ένα απόσπασμα που βρήκα στο ίντερνετ.

Ἄφησέ με ναρθῶ μαζί σου. Τί φεγγάρι ἀπόψε! Εἶναι καλὸ τὸ φεγγάρι, – δὲ θὰ φαίνεται ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου. Τὸ φεγγάρι θὰ κάνει πάλι χρυσὰ τὰ μαλλιά μου. Δὲ θὰ καταλάβεις. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

Ὅταν ἔχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οἱ σκιὲς μὲς στὸ σπίτι, ἀόρατα χέρια τραβοῦν τὶς κουρτίνες, ἕνα δάχτυλο ἀχνὸ γράφει στὴ σκόνη τοῦ πιάνου λησμονημένα λόγια – δὲ θέλω νὰ τ᾿ ἀκούσω. Σώπα.

Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου λίγο πιὸ κάτου, ὡς τὴ μάντρα τοῦ τουβλάδικου, ὡς ἐκεῖ ποὺ στρίβει ὁ δρόμος καὶ φαίνεται ἡ πολιτεία τσιμεντένια κι ἀέρινη, ἀσβεστωμένη μὲ φεγγαρόφωτο τόσο ἀδιάφορη κι ἄϋλη, τόσο θετικὴ σὰν μεταφυσικὴ ποὺ μπορεῖς ἐπιτέλους νὰ πιστέψεις πὼς ὑπάρχεις καὶ δὲν ὑπάρχεις πὼς ποτὲ δὲν ὑπῆρξες, δὲν ὑπῆρξε ὁ χρόνος κ᾿ ἡ φθορά του. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

Θὰ καθίσουμε λίγο στὸ πεζούλι, πάνω στὸ ὕψωμα, κι ὅπως θὰ μᾶς φυσάει ὁ ἀνοιξιάτικος ἀέρας μπορεῖ νὰ φαντάζουμε κιόλας πὼς θὰ πετάξουμε, γιατί, πολλὲς φορές, καὶ τώρα ἀκόμη, ἀκούω τὸ θόρυβο τοῦ φουστανιοῦ μου, σὰν τὸ θόρυβο δυὸ δυνατῶν φτερῶν ποὺ ἀνοιγοκλείνουν, κι ὅταν κλείνεσαι μέσα σ᾿ αὐτὸν τὸν ἦχο τοῦ πετάγματος νιώθεις κρουστὸ τὸ λαιμό σου, τὰ πλευρά σου, τὴ σάρκα σου, κι ἔτσι σφιγμένος μὲς στοὺς μυῶνες τοῦ γαλάζιου ἀγέρα, μέσα στὰ ρωμαλέα νεῦρα τοῦ ὕψους, δὲν ἔχει σημασία ἂν φεύγεις ἢ ἂν γυρίζεις οὔτε ἔχει σημασία ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου, δὲν εἶναι τοῦτο ἡ λύπη μου – ἡ λύπη μου εἶναι ποὺ δὲν ἀσπρίζει κ᾿ ἡ καρδιά μου. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

Επειδή καθυστέρησα να ανταποκριθώ στο παιχνίδι δεν ξέρω ποιος από εάς έχει παίξει και ποιος όχι επομένως αφήνω την πρόσληση

EΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΕΛΟΣ

Τέρμα επιτέλους η ρημάδα εξεταστική

Η ελευθερία μου ξεκινά από σήμερα αν και να σας πω την αλήθεια μου ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Να σκεφτέιτε, μόλις γύρισα στο σπίτι, τακτοποίησα το γραφείο μου για να καθίσω να διαβάσω! Έλεος????ΚΟΥΣΟΥΡΙ ΘΑ ΜΟΥ ΜΕΙΝΕΙ!!!!

Τώρα ετοιμάζομαι να επιστρέψω λίγες μέρες Τρίπολη και μετά επιστροφή στην Αθήνα για γενικό καθαρισμό σπιτιού!!!

Θα επισκεφτώ τα blogs όλων των φίλων μου επιτέλους και θα δω τι έχασα τόσες μέρες.

I AM BACKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKK

Έσενα Μόνο-14 Φεβρουαρίου

Λόγω έλειψης χρόνου δεν θα κάνω ανάλογο ποστ, επειδή όμως 1 εικόνα=1000 λέξεις , κι ένα βίντεο ακόμα περισσότερες, θα απαντήσω με το αγαπημένο μου ερωτικό τραγούδι , φυσικά από Καίτη Γαρμπή!

Online Videos by Veoh.com